خودت را بگذار جای من ْ
اینجا ْ، تو ْ کنار ِ من ْ
و لبهاییْ که هیچگاهْ دختری را نبوسیدهاند..
بیتو ْ از همیشه تنـهــاتـرْ منم ْ
چو مادرْ مُردگان ِ بدبخت ْ !
چو محتضرانی بهگاه ِ مرگ ْ ،
منتظر ْ تا دخلشان را درآورد عزرائیلْ..
ایستادهام ْ دست ِ خالی ، پاها جفت کرده ، مثل ِ کودکان ِ یتیم ْ
لبها ْ آویزانتر از آویخته درخت ِ تاک ِ لب ِ پنجرهتان ْ ؛
و خاطرهی بیدادهای پدرتْ و گریههای ِ توْ همیشه در گوشم ْ
از شکستن ِ شیشهی ِ پنجرهاتْ..
همانْ پنجرهی ِ دیوانه ْ !
که ضجههایشْ بخاطر ِ سنگهای ِ بیپایان ِ من بودْ که بلند میشد..
تا تو بیایی لب ِ پنجره ، که ببینمات شاید..
تو زیبا بودی ْ
و چشمهایت ْ بیشتــر ْ
من ْ همیشه خوشبخت بودهام ،
آنهنگام که به چشمهایتْ خیره میگشتْ چشمهایمْ..
یادم هستْ هنوز ْ ، روزی را که مادرت میگفت:
دختر جان ْ، میروی کوچه بازی کنی ، از پسرها بر حذر باش ، دوری کن ْ
امـامـــزاده که نیستنــد مـــادر ْ
تو خوشکلی ، ناغافلْ شیطان میرود به جلدشانْ ، بلایی به سرت میآورند..
دستشطلا ! روبهروی ما این حرفها را زد ، بلا نسبتیْ چیزی هم نگفت..
حتماً یادش رفتْ.. شایدم داشتْ گربهایْ چیزیْ دم ِ حجلهْ میکشت !
به چشمان ِ زیبایتْ سوگنــدْ
حالا که هر دو تنهائیم ْ
بگذار بگویمات: گناهشْ با منْ
فقط ْ یکبار ْ حواست را پرتْ کن ،
میخواهمْ ”دزدکی“ چشمهایتْ را ببوسم !
_____㋡__ سهیل __㋡_____