در این تاریکبخت ِ رو به نابودیْ
چه باید جُست اُمیدیْ ؟... ؛
چه باید خواستْ ،
از امواج ِ تاریک ِ کفآلود ِ سیاه ِ نااُمیدیْ ؟... ؛
کدامین قطرهایْ ،
از هیچْ سرشارْ ؛
که در مُشت ِ سیاه ِ غمْ اسیریْ ؟... ؛
کدامین پُربها دُرّ ِ گرانبارْ
که در غرقابه اقیانوسْ ، گیریْ ؟...
در این ژرفای ِ مستأصلنمون ْ
یک قطرهایْ چون منْ ؛
که در دالان ِ پُرپیچ ِ سیه گرداب ِ دهشتناکْ
هر لحظه ْ،
هزارانبارْ میمیریْ !...
من از کابوس ِ دریامُردهگیها ْ سخت بیزارمْ !
من از مُرداب ِ شورانگیز ِ بختکوارْ ؛
وَ از ساحلنشینان ِ خیالآسودهْ ،
کزْ آشفتهگان ِ در تعبْ اُفتادهْ از سیلاب وُ توفانها ْ
نمییازند دستی را به همراهیْ ؛
بسیْ سرسخت بیزارمْ !!
ـ من از جاندادگان ِ سرد پیکر
وَ دریاخفتهگان ِ مَرد هیکل
دلمْ افسردهْ ... غمگین استْ ! ـ
دلمْ در سینهْ
سینهامْ هم بسان ِ سردْ سلولیستْ
بغضامْ در گلوْ مسدودْ ماندهست وُ ...
بخشکیدهستْ اشکامْ
بر لب وُ گونهْ ...
وَ موهایمْ به روی ِ شانه اُفتادهست ْ،
چون دردم ْ؛
بـَـر وُ روییْ ندارم ،
زردْ رُخسارمْ ؛
وَ چون تکْ برگ ِ پاییزیْ
زمینخوردهستْ افکارمْ ؛
کنون چون نااُمیدان
سرد وُ بیروحست اشعارمْ !... ؛
” تو اینکْ کماُمید امّا ْ
به ساحل، چشم ِ دلْ بستی ؛
تو چشمانت ؛
به حائلها گشودهستیْ !...
من از هر هیچْ ؛
سرشارمْ !...
تو ساحلساحلْ امّا
پُر سراب از هیچْ ،
دلْ را رو به دریاهای ِ بیساحلْ ؛
چرا بستیْ ؟!...
در این وصف ِ سیاه ِ نااُمیدیْ ؛...
منْ نمییابم تو را ؛
اینکْ کجا هستی ؟... “
✥ ✥ ✥
وَز کدامین گور ِ ویرانه بر این خاکسترین ِ خاک ؛
بیرون جَسته تابوتامْ ؟!...
زهیْ ؛
گردیده اینکْ
از نفسهای ِ مهآلود ِ غمین ْ پُر ؛
جویبار ِ سرزمین ِ سرد ِ تنهایی ،
ز ِ آغوش ِ هزارانْ فاحشکْ
در بند ؛...
عجین خمیازهای پُر درد ،
طرحی تا فراسوی ِ سیاه ِ نااُمیدیْ
مینهد بر جایْ !...
یاد آرَد مرا ْ کـَـسْ
اندرْ هزاران خاطره ْ
یکبار ْ ؟!
وَ بر درگاه ِ بیتاوان ِ بارانگون ِ بیفریادْ ؛
افتادمْ !! ؛ ...
کِه اینگونهْ زمین خوردهست ْ:
این ژولیده چرکین ِ سیهپالوده رُخ ْ،
آسانْ به درگاهاتْ ...!
زهی ْ؛
زینگونه بودنها ْ،
چگونهستی ْ ؟!...
نمیبایدْ که دلْ را با اُمیدیْ ،
غرق ِ در سرشار ِ نااُمیدْ بختیها ْ؛
به دریا زد !...
« نباید دل به دریا زد ! »
❊ ❊ ❊ ✛ ❊ ❊ ❊
تو را من ،
غرق ِ تنهایی ؛
چنان آغوش گیرم سخت ،
تا دائم فراموشات شود
نجوای ِ تنخواهی !...
تو را من ،
سخت تنهایم !...
تو را تا هیچ وُ هرگز ،
من ؛
تو را
بس سخت تنهایم ! ؛
به غیر از هیچ
تا هرگز !... ؛
تو را من سخت وُ آسان
هیچ وُ هرگز
شاد میخواهم !...
تو را من ،
گرچه تنهایم ؛...
ز ِ یادت ـ من ـ ، نمیکاهم !...
✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ سُهیل هدایت ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫