≡ اوّلین شب ِ آرامش !

بیزارم از رابطه‌ها ...

از اینکه من بیایم وُ تو را بشناسم ...

وَ اینکه تو بیایی وُ مرا بشناسی ...

از اینکه تنها لحظه‌ای ، خوش‌ایم با هم !...

آری ؛ فقط لحظه‌ای ...

آن هم بسیار کوتاه ...

به کوتاهی ِ ” یک لحظه مکث “ ؛

به اندازه‌ی ِ همین‌مقدار

که یکدیگر را نشناخته‌ایم هنوز !...

وَ بعد

تو ، روی ِ من حسّاس شوی

وَ من ، روی ِ تو حسّاس شوم ...

تا آهسته آهسته

به یکدیگر حسّاسیّت پیدا کنیم !...

آنگاه

تو آرام می‌خواهی دور شوی وَ می‌روی ...

وَ من آرام باید دور شوم وَ بروم ...

وَ آرام دورتر وُ دورتر می‌شویم از هم ...

تا آنجاکه به ساده‌گی ، محو می‌شویم .

کاش به تکرار وُ به تکرار ...

دوباره از ابتدا ،

تو به دنبال جای ِ خالی ِ من نگردی

من به دنبال جای ِ خالی ِ تو نباشم

ـ مــ ـا ـ

به دنبال ِ خلاء ِ همیشه ماندگار ِ خویش ،

به اشتباه ،

دوباره به آغوش ِ افکار ِ یکدگر باز نگردیم !...

وَ کاشکی ،

هرگز به دنبال ِ کسی شبیه همدیگر هم نباشیم !...

آری ؛

بیزارم از رابطه‌ها ...

بیزارم از اینگونه رابطه‌ها ...

من بیزارم از تویی ، که بیزاری از من .

مــ ـا !

از همان ابتدای نـ ـشناختن ،

کاش خوب می‌دانستیم که یکدیگر را

هیچ‌گاه نتوانیم شناخت !...

• نتیجه اخلاقی:

گاهی نفس ِ یکدیگر شدن

به قیمت ِ از دست رفتن ِ

ته‌مانده آرامش ِ من و توست !...

گاهی نفس ِ همدیگر شدن

اصلاً لیاقت نمی‌خواهد !...

گاه ، نفس ِ هم بودن

بخاطر انتخاب ِ نادرست ،

می‌تواند

نفس‌تنگی ِ مزمن ،

نصیب ِ من و تویی کند

که هیچ‌گاه نباید می‌خواستیم

” مـ ـا “ شویم !...

✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫  سُهیل هدایت ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫ ✫